4.
Mirosław Galczak (A315) Szczecin
Czy o tą wolność walczyła rzeczywiście Solidarność ?
Słucham i oglądam dzisiejsza transmisję z posiedzenia Sejmu III RP wybrańców
narodu z namaszczenia elit posolidarnościowych i usiłuję przypomnieć sobie jak
i dlaczego do tego wszystkiego doszło.
Mam już 79 lat .Byłem świadkiem i uczestnikiem wszystkich wydarzeń,
które przeżywaliśmy od 1939 roku..
Coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że to nie tylko robotnicy skupieni
w Solidarności byli inicjatorami tej walki i autorami programu
Myślę, że proces systematycznego demontażu PRL rozpoczął się wcześniej,
od wydarzeń marcowych zorganizowanych przez grupę „komandosów”
związanych z elitami partyjnymi, rządowymi, oraz Uniwersytetem
Warszawskim.
A poniżej kierownictwo tej grupy:
Komandosi - określenie dla działającego w latach 60. XX wieku środowiska
skupionego wokół Jacka Kuronia i Karola Modzelewskiego, głównie Adama Mihnika,
Teresy Boguckiej, Jana Grossa, Jakuba Karpińskiego, Barbary Toruńczyk,
Ireny Grudzińskiej i innych studentów.
Trochę wcześniej przekształciła się w opozycyjną I Warszawska Drużyna
Harcerska zwana „Czarna jedynka „ i Klub Włóczykijów.
A oto poniżej wychowankowie tej Drużyny i Klubu:
Jerzy Wiśniewski, Janusz Kijowski, Wojciech Onyszkiewicz, Paweł Strzelecki,
Janusz Kraszewski, Adam Bajerski, Michał Cichy, Ks. Andrzej Bafeltowski
§ Stefan Pomarański – założyciel 1 WDH
No i doszliśmy do ostatniej już z większych grup opozycyjnych powstałych
i działających w PRL w której ci wszyscy opozycjoniści spotkali się w 1972 roku
a mianowicie w Komitecie Obrony Robotników:
Pierwszymi 14 sygnatariuszami Apelu - członkami KOR byli Jerzy Andrzejewski,
Stanisław Barańczak, Ludwik Cohn, Jacek Kuroń, Edward Lipiński, Jan Józef Lipski,
Antoni Macierewicz, Piotr Naimski, Antoni Pajdak, Józef Rybicki, Aniela Steinsbergowa,
Adam Szczypiorski, ks.Jan Zieja i Wojciech Ziembiński (zrezygnował w lipcu 1977),
29 września 1976 dołączyła do nich Halina Mikołajska. Kolejnymi członkami zostali
Mirosław Chojecki (aktywny od początku akcji pomocy), Emil Morgiewicz,
Wacław Zawadzki (wszyscy od października 1976), Bogdan Borusewicz
i Józef Śreniowski (od listopada 1976), Wojciech Onyszkiewicz
(aktywny od początku akcji pomocy), Anka Kowalska i Stefan Kaczorowski
(od stycznia 1977), Adam Michnik (od kwietnia 1977), ks. Zbigniew Kamiński
i Jan Kielanowski (od lipca 1977).
Wśród członków KOR charakterystyczną grupą byli tzw. starsi Państwo (Cohn,
Lipiński, Pajdak, Rybicki, Steinsbergowa, Szczypiorski, Zieja, Zawadzki, Kielanowski),
którzy swoim autorytetem i radą wspierali bieżące działania pomocowe, a także brali
udział w redagowaniu oświadczeń programowych.
W tych moich wspomnieniach nie mogę nie wymienić
Wolnych Związków Zawodowych Wybrz.
W PRL istnieją potężne związki zawodowe zrzeszające miliony pracowników,
dysponujące własną prasą, funduszami, lokalami. Mimo to co kilka lat robotnicy
wychodzą na ulice i w gwałtowny sposób dopominają się o swoje prawa,
narażając się na ataki MO i późniejsze represje. Nawet duże grupy pracowników
w przypadku konfliktu z administracją są bezsilne i osamotnione.
Sytuacja pojedynczego pracownika skrzywdzonego czy oszukanego
jest jeszcze trudniejsza. [...]
Nie stawiamy sobie celów politycznych, nie narzucamy naszym członkom,
współpracownikom i sympatykom określonych poglądów politycznych
i światopoglądowych, nie dążymy do objęcia władzy.
Zdajemy sobie jednak sprawę, że nie unikniemy zarzutu o prowadzenie
działalności politycznej. Zakres spraw, które u nas traktuje się jako sprawy polityczne
jest bowiem niezmiernie szeroki i obejmuje prawie wszystko z wyjątkiem
ycieczek na grzyby. [...]
Nasza działalność jest legalna i zgodna z prawem. Każdy człowiek ma naturalne
prawo do obrony, do sprawiedliwości i do godnego życia - gwarantuje nam to
Konstytucja PRL oraz międzynarodowe konwencje i umowy dotyczące praw ludzkich
i obywatelskich. Działalność związkowa jest pod szczególną ochroną prawną.
Aktywnymi działaczami WZZ byli m.in. Bogdan Borusewicz, Joanna Duda-Gwiazda,
Jan Karandziej, Andrzej Kołodziej, Maryla Płońska, Alina Pienkowska,
Anna Walentynowicz, Lech Wałęsa, Bogdan Lis, Andrzej Bulc, Lech Kaczyński
i Tadeusz Szczepański, który zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w 1980 r.
WZZ skupiało ludzi, którzy w 1980 roku organizowali strajki w Stoczni Gdańskiej -
byli to m.in.Piotr Maliszewski, Bogdan Felski, Maciej Miatkowski, Henryk Matysiak,
Mieczysław Klamrowski, Leon Stobiecki, Mariusz Muskat i Lech Zborowski.
Ciekawy zestaw nazwisk. Proszę uprzejmie porównajcie kolejne ekipy
Polityczne rządzące naszym Krajem zarówno te oficjalne jak i „szare eminencje”
pociągające za sznurki
Zwróćcie uprzejmie uwagę na tych którzy wywoływali znane Wam afery polityczne
doprowadzające do wielkich kryzysów rządowych. Pamiętacie jak to się zaczęło:
Wasz Prezydent, nasz premier.
„Dobrze ten schował, kto chowa w pamięci" (Dante Alighert)
Zapraszam do czytania i do dyskusji a może uzupełniania mych opinii na naszym forum!>>>>